Κάποτε η Κρήτη ήταν κατάφυτη με δάση, από άκρη σ’ άκρη, γι’ αυτό και τα όρη της Κρήτης λεγόταν «Ιδαία» δηλαδή σύδενδρα. Δυστυχώς, αυτά τα δάση καταστράφηκαν σχεδόν ολοσχερώς από την υλοτομία, την υπερβόσκηση και τις πυρκαγιές. Ακόμη κι έτσι, τα λίγα εναπομείναντα δάση αποτελούν μερικά από τα ομορφότερα τοπία στην Κρήτη και είναι ένα τυπικό δείγμα της βλάστησης που κάποτε κάλυπτε όλο το νησί.
Κάθε περιοχή της Κρήτης έχει τα δικά της χαρακτηριστικά δέντρα. Ο Αποκόρωνας και τα Σφακιά έχουν κυπαρίσσια, η Θρυπτή έχει κυρίως πεύκα, ο κόλπος του Μιραμπέλου αρκεύθους (κέδρους), στα πεδινά της Κεντρικής Κρήτης φύονται κυρίως κουμαριές, οι υγρές περιοχές της Κισάμου έχουν καστανιές, η Δίκτη και τα Λευκά Όρη πρίνους και ασφενδάμους.
Σημαντικότερα δάση από κυπαρίσσια συναντάει κανείς στον Εθνικό Δρυμό των Λευκών Ορέων, στον Κρούστα και στις πεδινές περιοχές του Αποκόρωνα, καθώς και στην ορεινή επαρχία Κυδωνίας. Το σπουδαιότερο πρινόδασος βρίσκεται στην περιοχή του Ρούβα στον Ψηλορείτη και φιλοξενεί σπάνια ζώα και φυτά, ανάμεσά τους ο Κρητικός αγριόγατος και το κρητικό κεφαλάνθηρο. Εκτεταμένα πευκοδάση σχηματίζονται στην οροσειρά της Θρυπτής, στην ανατολική Δίκτη, στα Σφακιά, στα Αστερούσια Όρη και στον Ψηλορείτη, με σημαντικότερα αυτά του Σελάκανου, των Βοριζίων και της Κάτω Σύμης, που αποτελούν και τους μεγαλύτερους μελισσόκηπους στο νησί.
Δάση από ιδιαίτερα είδη δέντρων σχηματίζονται σε διάφορες γωνιές του νησιού, με διασημότερα τα δάση από Κρητικούς φοίνικες στο Βάι και στη Λίμνη Πρέβελη. Επίσης το Αζιλακόδασος κοντά στα Μάλια αποτελεί το μεγαλύτερο δάσος από αριές στην Ελλάδα, ενώ στην περιοχή των Τριών Εκκλησιών υπάρχει το μεγαλύτερο αυτοφυές δάσος από χαρουπιές στην Ευρώπη.
Ελαιόδασος Αγίου Σάββα 
Το φαράγγι του Αγίου Σάββα αποτελεί την αρχή του φαραγγιού της Τρυπητής, στα επιβλητικά Αστερούσια Όρη. Μέσα στο άνυδρο τοπίο των Αστερουσίων, ένα πυκνό δάσος από αγριελιές και χαρουπιές, θυμίζει μια όαση μέσα στην έρημο.
Οι Βατόλακκοι βρίσκονται κοντά στο χωριό Κισσός, 33 χλμ νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου, και κοντά στην έξοδο του Κισσανού Φαραγγιού. Το δάσος έχει έκταση 600 στρεμμάτων και αποτελεί έναν σπουδαίο πνεύμονα πρασίνου στην ευρύτερη περιοχή του Κέδρου.
Ο Πευκιάς είναι το πιο πυκνό δάσος στον Ψηλορείτη (πυκνότερο και από το δάσος του Ρούβα) και εκτός από τα υπέροχα πεύκα που κυριαρχούν συναντάμε κυπαρίσσια και πρίνους. Στον Πευκιά θα συναντήσουμε αμέτρητα μελίσσια και είναι μια από τις πιο σημαντικές περιοχές στο νομό Ηρακλείου για τη μελισσοκομία μετά τα δάση της επαρχίας Βιάννου.
Στη βορειοανατολική απόληξη των Λευκών Ορέων συναντάμε ένα από τα πιο ιδιαίτερα δασικά οικοσυστήματα όλης της Κρήτης γεγονός που κάνει αυτή την περιοχή πολύ ιδιαίτερη και σημαντική για το φυσικό περιβάλλον του νησιού. Συγκεκριμένα στο τμήμα που απλώνεται πάνω από τα χωριά Αλίκαμπος και Εμπρόσνερος Αποκορώνου και φτάνει στις πλαγιές πάνω από το οροπέδιο Ασκύφου η φύση έχει δημιουργήσει τρεις ξεχωριστές ζώνες βλάστησης.
Στο λόφο πάνω από το χωριό Λευκοχώρι (Βουτουφού) Ηρακλείου συναντάμε το δάσος του Λευκοχωρίου. Το δάσος του Λευκοχωρίου καλύπτει μια έκταση 72 στρεμμάτων και αποτελεί μια πράσινη όαση στο κέντρο του νομού Ηρακλείου. Το δάσος αποτελείται κυρίως από πεύκα αλλά και κουκουναριές με κυπαρίσσια και δεν είναι φυσικό αλλά είναι αποτέλεσμα δεντροφύτευσης.
Στις αμμοθίνες του κεντρικού στενότερου σημείου της νήσου Χρυσής συναντάμε ένα από τα σπουδαιότερα δάση παράλιας αρκεύθου ή θαλασσόκεδρου (Junίperus macrocarpa) στην Ελλάδα, το οποίο έχει επικρατήσει (λανθασμένα) με το όνομα κεδρόδασος. Σε άλλα σημεία του νησιού, όπως δυτικά και ανατολικά συναντάμε και βλάστηση με κύριο φυτό το θαμνοκυπάρισσο (Junίperus phoenicea).
Τα χωριά του κεντρικού Ρεθύμνου έχουν όλα σχεδόν σε κάποια περιοχή τους τουλάχιστον και από ένα δρυοδάσος. Οι δρυς που είναι συνυφασμένοι με το τοπίο του κεντρικού Ρεθύμνου αποτελούν ένα πολύ σημαντικό πνεύμονα πρασίνου στην καρδιά του νησιού. Ένα από αυτά τα δάση είναι και αυτό στην περιοχή Σοχώρες του χωριού Φωτεινός Ρεθύμνου.
Νοτιοανατολικά της μονής Αρκαδίου στις δυτικές πλαγιές του Ψηλορείτη, σχηματίζεται το μεγάλο σε έκταση δάσος Αραβάνες που ανηφορίζει ως την κορυφή της Μύγιας. Η πρόσβαση είναι δυνατή μέσω δύσβατου χωματόδρομου που ξεκινάει από την Αρχαία Ελεύθερνα ή δυτικά της Μονής Αρκαδίου, στην οποία ανήκουν μεγάλες εκτάσεις στην περιοχή.
