Η επαρχία των Σφακίων, στους νότιους πρόποδες των Λευκών Ορέων, έχει πάρει το όνομα της από τη λέξη σφαξ που σημαίνει χάσμα γης και ουσιαστικά σημαίνει ο τόπος των φαραγγιών. Δεν είναι τυχαίο ότι φιλοξενεί το διασημότερο περιπατητικό φαράγγι της Ευρώπης, το Φαράγγι της Σαμαριάς. Το μονοπάτι που περπατούν χιλιάδες επισκέπτες το καλοκαίρι, ξεκινάει από το οροπέδιο του Ομαλού και μέσω μιας μαγευτικής πορείας σε πυκνό δάσος από κυπαρίσσια και πεύκα, περνάει ανάμεσα από πολύ στενά περάσματα με κατακόρυφα τοιχώματα ύψους 500μ., πριν καταλήξει στον παραλιακό οικισμό της Αγίας Ρουμέλης. Άλλα γνωστά πεζοπορικά φαράγγια της περιοχής, είναι το φαράγγι της Ίμβρου που ξεκινάει κοντά στο Οροπέδιο Ασκύφου, το άγριο φαράγγι της Αράδαινας, το καταπράσινο Σφακιανό Φαράγγι, το Φαράγγι του Καλλικράτη και ανατολικότερα το δύσβατο φαράγγι της Τρυπητής και το διάσημο φαράγγι της Αγίας Ειρήνης, που καταλήγει στην παραλία της Σούγιας. Μερικά καταπράσινα πεζοπορικά φαράγγια βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή της Ζούρβας και στα Καράνου, ενώ ακόμη εντυπωσιακά είναι τα φαράγγια του Δικτάμου, της Λισού, το Τοπολιανό, του Ασφένδου, του Κάμπου, το Σηρικαριανό, του Σάσσαλου και πολλά άλλα.
Φαράγγι Κάπνης 
Το φαράγγι της Κάπνης είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά φαράγγια των Ανατολικών Σφακίων και παραμένει παντελώς άγνωστο στον περισσότερο κόσμο. Η αρχή του ανοικτού ρέματος της Κάπνης που σιγά σιγά γίνεται φαράγγι είναι νότια της κορυφής Ακονές στην περιοχή Χιονίστρα πάνω στο δρόμο ανάμεσα στα χωριά Ασκύφου και Ασφένδου Σφακίων.
Το φαράγγι της Μαγγανίστρας ξεκινάει από τον έρημο οικισμό Πατεριανά και καταλήγει στις Λουσακιές μετά από πορεία 3 χλμ. Εκατέρωθεν υψώνονται οι κορφές της Κουβάρας και των Προφήτη Ηλία. Έχει νερό ως τις αρχές καλοκαιριού και η πορεία μέσα σε αυτό είναι μέτριας δυσκολίας.
Μισή ώρα πάνω από τον αρχαιολογικό χώρο της Λισσού σε ένα εντελώς κρυφό σημείο στην περιοχή Λύχνου Λάκκοι βρίσκεται ένα μικρό και πολύ όμορφο φαράγγι. Το φαράγγι αυτό που βρίσκεται στην περιφέρεια του χωριού Προδρόμι Σελίνου στα νότια Χανιά και στην είσοδό του μας οδηγεί χωματόδρομος που φεύγει από το χωριό προς νότο.
Το πευκόφυτο φαράγγι της Κερατίδας ξεκινάει πάνω από το Κουστογέρακο και μετά από δύσκολη και απότομη κατάβαση περίπου 2 ωρών, συναντάει το παραλιακό μονοπάτι του Ε4 που οδηγεί στη Σούγια. Αρχικά η πορεία γίνεται από τα πλάγια, ενώ στη συνέχεια από την κοίτη.
Μεγάλο καταπράσινο φαράγγι με πολύ στενά τοιχώματα που καταλήγει στη Ζούρβα. Η κατάβαση του απαιτεί σχοινί και πολλές ώρες καθώς κατά μήκος του υπάρχουν πολλές καταβάσεις.
Στο χαμηλότερο σημείο του ερειπωμένου σήμερα οικισμού Κολοκάσια Σφακίων στο ναό της Παναγίας σχηματίζεται δειλά δειλά ένα ρέμα. Το ρέμα αυτό μαζεύει τα νερά όλης της μικρής λαγκαδιάς του χωριού. Αφού περάσει τον ελαιώνα του χωριού μετατρέπεται σε ένα μικρό αλλά άγριο φαράγγι που ονομάζεται Ρέχτας ή Ρέκτας. Το όνομά του σημαίνει στο τοπικό γλωσσικό ιδίωμα καταρράκτης. Λίγα μέτρα από το ξεκίνημά του το φαράγγι δημιουργεί όντως ένα εντυπωσιακό καταρράκτη 20 περίπου μέτρων που δίνει το όνομά του στην περιοχή.
Τεχνικό φαράγγι στην περιοχή της Ζούρβας που καταλήγει στον κεντρικό δρόμο της περιοχής (υψόμετρο 600 μέτρα), όπου και σχηματίζει καταρράκτη. Ξεκινάει από το μικρό οροπέδιο Βούλισμα (υψόμετρο 940 μέτρα) κι έχει 14 καταβάσεις, η μεγαλύτερη των οποίων 48 μέτρα.
Το μικρό, αλλά πανέμορφο, Φαράγγι του Καλιακουδέ σχηματίζεται στην περιοχή ανάμεσα στα χωριά Παϊδοχώρι, Νιο Χωριό και Μαχαιροί της επαρχίας Αποκορώνου. Αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια του ρέματος της Σκοτεινής, το οποίο είναι και παραπόταμος του Κυλιάρη Ποταμού. Το φαράγγι έχει μήκος μόλις 1.5 χλμ, αλλά έχει περίπου 6 καταβάσεις και η διάσχισή του απαιτεί τη χρήση τεχνικού εξοπλισμού (σκοινιών), η μεγαλύτερη από τις οποίες έχει ύψος περίπου 8 μέτρων.
