Αξιοθέατα του Ηρακλείου είναι τα γιγαντιαία Ενετικά Τείχη με τις διάφορες πύλες τους, το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, το Ιστορικό Μουσείο Κρήτης, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης, το Μουσείο Μάχης της Κρήτης, το Ενυδρείο Κρήτης Θαλασσόκοσμος. Επίσης στο ιστορικό κέντρο αξίζει να δείτε την Ενετική Λότζια, την πλατεία με την κρήνη των Λιονταριών, την Οδό 25ης Αυγούστου, την κεντρική αγορά, τη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, τους ναούς του Αγίου Τίτου, του Αγίου Μηνά, της Αγίας Αικατερίνης, του Αγίου Πέτρου και το Ενετικό Λιμάνι με το επιβλητικό φρούριο του Κούλε. Επίσης, το βράδυ μπορείτε να κάνετε μια βόλτα στην παραλιακή λεωφόρο ως το Παγκρήτιο Στάδιο, όπου υπάρχει και ποδηλατόδρομος.
Το Ενετικό Λιμάνι του Ηρακλείου 
Οι Κρήνες του Ηρακλείου 
Πανάνειο Δημοτικό Νοσοκομείο 
Το ρημαγμένο σήμερα Πανάνειο Δημοτικό Νοσοκομείο κατασκευάσθηκε με δαπάνη του Πανανού Θεοδουλάκη και της συζύγου του Αθηνάς Ανεμογιάννη. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1895, αλλά η μεγάλη επανάσταση του 1896 διέκοψε τις εργασίες κατασκευής του, οι οποίες ξανάρχισαν το Νοέμβριο του 1896, για να σταματήσουν πάλι το 1897. Κατά τη διάρκεια της Κρητικής Πολιτείας οι εργασίες ξεκίνησαν πάλι το 1900 και στις 10 Φεβρουαρίου 1902 το νοσοκομείο εγκαινιάστηκε.
Οι στρατώνες του Αγ. Γεωργίου,(πρώην Νομαρχία Ηρακλείου νυν Περιφέρεια Κρήτης), οικοδομήθηκαν το 16ο αιώνα και στέγαζαν 700 περίπου στρατιώτες. Οι βενετσιάνικοι αυτοί στρατώνες καταστράφηκαν από σεισμό και στη θέση τους οι Οθωμανοί έκτισαν νέους, τους Κισλάδες, το 1883.
Το Μικρό Σεράι χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του «Μικρού Μπέη», εύπορου μουσουλμάνου Κρητικού. Σήμερα ανήκει σε ιδιώτη και χρησιμοποιείται ως εστιατόριο. Αποτελεί εξαιρετικό δείγμα Οθωμανικής Αρχιτεκτονικής με μεγάλη αυλή και ευρεία χρήση του ξύλου.
Ο τάφος του σπουδαιότερου Κρητικού συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη (1883-1957) βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο των Τειχών του Ηρακλείου, τον προμαχώνα Μαρτινένγκο , έχοντας πανοραμική θέα στην άχαρη, αλλά τόσο ιστορική, τσιμεντούπολη του Μεγάλου Κάστρου.
Είναι κτισμένο από πέτρα, ξύλο και ξύλινη κεραμοσκεπή στέγη. Η πρόσοψή του παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και στον όροφο διαμορφώνεται το σαχνισί με τοξοειδές κεντρικό άνοιγμα εκατέρωθεν του οποίου σχηματίζονται δύο αβαθείς κόγχες. Εσωτερικά δημιουργείται αίθριο με περίτεχνο ξύλινο κιγκλίδωμα.
Ο ερειπωμένος σήμερα αλευρόμυλος Καστρινάκη που βρίσκεται μέσα στο Δημοτικό Parking της οδού Ικάρου κι έχει κριθεί διατηρητέο βιοτεχνικό μνημείο από το 1997, περιμένοντας υπομονετικά την αναστήλωση του, αλλά κανείς δε φαίνεται να συγκινείται. Το οικόπεδο αγοράστηκε από το Νικόλαο Καστρινάκη το 1896 και το 1904 κτίστηκε ο πρώτος αλευρόμυλος και οι φούρνοι.
Μεταξύ της ενετικής Λότζια και της πλατείας του Αγίου Τίτου, βρίσκεται η ενετική οπλαποθήκη, Αρμερία (Armeria ή Armarento). Αν και εξυπηρετούσε διαφορετικό σκοπό από τη Λότζια, εν τούτοις αποτελούσαν ενιαίο οικοδόμημα.
Εδώ συναντάμε ένα αξιόλογο κτίριο του ύστερου Νεοκλασικισμού του Ηρακλείου (1907), το οποίο ανήκει στην οικογένεια Χατζιδάκη και υπήρξε οικία της οικογένειας Λογιάδη. Ονομάζεται Γαλλική Σχολή καθώς εδώ λειτούργησε το Γαλλικό Ινστιτούτο.
