The fortress Castel di Beto was located east of the village Meleses, close to Del Cornaro, and was only accessible from its west side. On the top of the hill, there are still ruins of the 0.65m wide wall and remains of a tower, a tank, a church, several other buildings and houses. Moreover, nearby there is a Venetian fountain dating in 1594.
Κοντά στον Άγιο Γεώργιο Σητείας (ή Τουρτούλοι) βρίσκονται τα δύο σπήλαια Μικρό και Μεγάλο Κατωφύγι (μέγιστο μήκος εσωτερικών διαδρομών 100m). Το Μεγάλο Κατωφύγι βρίσκεται ΒΔ του Αγίου Γεωργίου στη θέση Ρούσσου Χαράκι-Τσουλούφια. Έχει διανοιχθεί σε Ιουρασικό ασβεστόλιθο σε υψόμετρο 450μ.
Νότια της Απτέρας βρίσκεται ο θολωτός τάφος του Στύλου, που ήρθε στο φως το 1961 (συλημένος) από τους Ν. Πλάτωνα και Κ. Δαβάρα. Πρόκειται για μνημειακό τάφο τοπάρχη της περιοχής, με κυκλικό, λιθόκτιστο θάλαμο και μακρύ, κτιστό δρόμο μήκος 20,80m.
Το σπήλαιο Μούγκρι (ή πιο σωστά του Μούγκρη) βρίσκεται στην καρδιά του Κουλούκωνα, βορειοδυτικά από τη μονή Βωσάκου. Αναπτύσσεται μέσα στα κατώτερα μέλη της ομάδας των «Πλακωδών ασβεστολίθων» της περιοχής κατά μήκος ενός από πολλά ρήγματα που επηρέασαν την περιοχή.
Λίγο πιο κάτω από την ιστορική Μονή Οδηγήτριας που βρίσκεται στην αγκαλιά των Αστερουσίων στο Νότιο Ηράκλειο συναντάμε το σπηλαιώδη ναό της Αγίας Κυριακής. Συγκεκριμένα βρίσκεται στην ανατολική πλαγιά του ρέματος Γιαλομονόχωρος λίγο πριν αυτό μπει στο φαράγγι των αγίων, το Αγιοφάραγγο στην περιοχή που ονομάζεται Κόκκινος Βόλακας.
Δημιούργημα των ανθρώπων στην αγκαλιά της φύσης, ο Βενετσιάνικος μοναστηριακός νερόμυλος του Στύλου, ήταν ο μεγαλύτερος νερόμυλος της Κρήτης με 5 στόμια εξόδου του νερού και ο μοναδικός που λειτουργούσε με βαγένια τα οποία έφερναν το νερό στις φτερωτές αξιοποιώντας στο έπακρο τον ποταμό Κοιλιάρη (ή Κυλιάρη).
Το πευκόφυτο φαράγγι της Κερατίδας ξεκινάει πάνω από το Κουστογέρακο και μετά από δύσκολη και απότομη κατάβαση περίπου 2 ωρών, συναντάει το παραλιακό μονοπάτι του Ε4 που οδηγεί στη Σούγια. Αρχικά η πορεία γίνεται από τα πλάγια, ενώ στη συνέχεια από την κοίτη.
