Ο κοιμητηριακός ναός του Αγίου Γεωργίου στους Ανύδρους είναι δίκλιτος και φέρει τοιχογραφίες του Ιωάννη Παγωμένου (από το 1323). Το καμπαναριό και το δεύτερο κλίτος του Αγίου Νικολάου είναι πρόσφατες προσθήκες.
Ο ναός της Παναγίας της Παντάνασσας (Κοίμηση Θεοτόκου) βρίσκεται σε μια κατάφυτη περιοχή βορειοδυτικά του Αβδού. Κτίστηκε το 1600 με δαπάνη του Νικόλαου Λυγίζου. Ο ναός φέρει πανέμορφο ανάγλυφο θύρωμα και αγιοθύριδο από μάρμαρο.
Ο ναός του Μιχαήλ Αρχαγγέλου στο χωριό Μοναστηράκι βρίσκεται στην κεντρική πλατεία και είναι μονόχωρος καμαροσκέπαστος ναός του 14ου αιώνα. Στη νότια πλευρά κοσμείται με τρία τόξα, ενώ η είσοδος φέρει επάλληλα γοτθικά τόξα. Οι τοιχογραφίες της δε σώζονται σε καλή κατάσταση, παρά μόνο η αναπαράσταση της Σύλληψης της Θεοτόκου, ενώ στην καμπάνα είναι χαραγμένη η χρονολογία 1601.
Στην πλαγιά του λόφου λίγο πριν το φοινικόδασος στο Βάι Σητείας βρίσκεται χτισμένο σε αμφιθεατρική θέση το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Ο Άγιος Ιωάννης αποτελεί αρχιτεκτονικά τυπικό δείγμα ναού της ανατολικής Κρήτης είναι μονόχωρος και αρκετά παλιός. Αποτελεί κτήμα της κοντινής Μονής Τοπλού. Από το σημείο που βρίσκεται χτισμένος ο ναός η θέα προς το φοινικόδασος αλλά και στην ευρύτερη κοιλάδα που αποτελεί την συνέχειά του είναι μοναδική.
Ο Ποταμός Μορώνης (ή Πέρα) συγκεντρώνει τα νερά του από την ευρύτερη περιοχή της Σούδας και Βιοτεχνικού Πάρκου Χανίων και τα μεταφέρει στη παραλία της Σούδας. Το συνολικό του μήκος δεν ξεπερνάει τα 5χλμ, αλλά είναι σημαντικός καθώς έχει ροή όλο το χρόνο.
Ο κοιμητηριακός ναός της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται ανάμεσα στον οικισμό Κίτυρος και το χωριό Βουτάς Σελίνου. Ο ναός φαίνεται λιτός μονόχωρος και καμαροσκέπαστος, όπως πάρα πολλοί ναοί της επαρχίας Σελίνου, αλλά στο εσωτερικό του φέρει εξαιρετικές τοιχογραφίες του 1372-23.
Southeast of the Monastery of St. George Epanosifis, till 1671, there was the settlement of Livadia. The village was a fief of the Patriarchate of Constantinople, which was leased to various lords of the area. Two names of the leasees that have survived in time are George Dalaporta (1332) and Stephen Foscarini (1450).
